Another month in paradise

De perioden dat ik wat van me laat horen beginnen steeds langer te worden, waardoor ik ook gedwongen ben om diep na te denken wat ik afgelopen weken weer heb uitgespookt. Vandaar maar weer gauw deze Colombiaanse update. Aangezien hier bijna alles allemaal wat langer op zich laat wachten voordat er wat gebeurd, ben ik wat dit betreft al goed aan het integreren in het cultuurtje hier.

Om verder te gaan waar we gebleven waren, moeten we toch echt al 4 weken terug de tijd in. Een weekend die nog lang herinnerd zal blijven. Vooral de zaterdag was zeer geslaagd waar we begonnen in Chia, een dorp dat anderhalf uur rijden ligt ten noorden van Bogota. Onwijs bekend en groot restaurant waar ’s avonds grote feesten gehouden worden. Echter hebben we hier alleen gegeten met een mix van Nederlanders en Colombianen om daarna weer op tijd terug te keren naar Bogota waar we kroegentocht gehouden hebben. Hier sloot nog een Nederlandse maat aan, maar van kroegentocht kwam het niet veel. De tweede tent kwamen we via via in de gratis VIP room. Een tent met goede muziek, heel veel drank en veel gezelligheid, waarom dan nog verder zoeken? Volgende dag met Annet, een Nederlandse meid die ook mee was die avond ervoor onze heil gezocht bovenop een berg bij een kerkje om daar afleiding te zoeken van onze kater. Vanaf hier eindelijk een goed uitzicht gehad over de stad. En op dat moment besef je pas waar je terecht gekomen ben. Een stad met bijna 7 miljoen mensen, inderdaad bijna evenveel als de helft van heel Nederland bij elkaar. Gebouwen tot het oneindige, nog eens wat anders als een dorp waar iedereen kent iedereen wat ik gewend ben.

Weekend erna was ik blij dat ik eindelijk mijn revalidatie kon hebben van het weinige slaap. Vandaar dat ik dat weekend rustig heb gedaan en de alcohol even links heb laten liggen. En hier dus veel rust gepakt met weinig noemenswaardige activiteiten.

Volgende weekend echter een land weekend doordat het de maandag erna een feestdag was waarop niemand werkt, dat biedt dus weer mogelijkheden om cultuur te snuiven. Maandag met een toeristen trein inclusief muziekband aan boord naar Zippaquira geweest. Een dorp dat bekend staat om zijn zout winning in het verleden. Hier is dan ook een onwijs grote zout kathedraal te vinden. Hier is in een berg een groot netwerk van verschillende vertrekken uitgehouwen in het zout waar zich kleine en grote altaren zich bevinden. Veel zout, kruizen en beelden. Heerlijk toerist uitgehangen dus. En om echt in mijn rol van toerist te duiken, moet je uiteraard in vreemd land met een vreemde taal de trein missen naar de volgende stad. Aan deze eis heb ik mij dus ook netjes voldaan. Gelukkig met handen en voeten vervoer geregeld terug naar het station waar ik een busje gepakt heb. Voor maar liefst 80 cent een half uur in de bus gezeten naar de volgende treinhalte. Hier zouden wij lunch hebben, en met maar een half uur verloren te hebben, had ik hier nog tijd genoeg voor. Plaatselijk restaurantje ingedoken welke geen menu kaart hadden. Heel dapper de ober gevraagd of ik een typisch Colombiaanse maaltijd mocht. Al vrij snel kwam hij terug lopen met een kom soep. En voor mensen met een zwakke maag is dit niet geschikt. In mijn soep dreven namelijk naast aardappelblokjes, maiskorrels, erwtjes en dergelijke ook nog een kippenpoot. Maar niet de poot zoals wij die kennen, maar daadwerkelijk de tenen van de kip. Na navragen of het de bedoeling was of dit echt gegeten moest worden, ben ik ook zo dapper geweest om dit dan ook maar op te eten. Want ja, als je zo moedig een Colombiaans gerecht wil, dan moet je het eten ook. Gelukkig was het hoofdgerecht wel een stuk gebruikelijker met uiteraard rijst, vlees, gefrituurde banaan en nog wat. Helaas heeft mijn maag waarschijnlijk ook moeite gehad met de kippenpoot aangezien diarree volgde en ook niet ophield. Dag niet kunnen werken en constant slap en beroerd gevoeld. Maar als nuchtere Hollander denk je altijd dat het uiteindelijk vanzelf wel wegtrekt. Daarom ook gewoon verder alles blijven doen en eten. Na een week toch maar naar de dokter, waar ik totaal 5 uur heb gewacht met een collega op de resultaten. Een parasiet in mijn darmen. Wat volgt is een kuur van 5 dagen de meest smerige pillen, een dieet van kale rijst en pasta of geroosterd brood en ook maar verstandig overgestapt naar flessen water aangezien kraanwater alleen geschikt is voor een Colombiaanse weerstand. Echter na 3 dagen voelde ik me al stukken beter en gestopt met de antibiotica. Nu zal je denken, met antibiotica moet je altijd de hele kuur afmaken. Nja, dit heb ik geweten ook. Want na het weekend was ik gewoon weer terug bij af. Dus opnieuw begonnen met mijn kuur, welke ik momenteel weer bijna klaar ben. Helaas zit er nog steeds niet heel veel vooruitgang in mijn stoelgang. Maar het kan nog komen.

Vorige weekend vandaar rustig begonnen door antibiotica, maar later toch verloren van de tequila. Aangezien het dat weekend verkiezingen waren, wordt er in de hele stad geen alcohol geschonken in restaurants en bars zijn gesloten wegens preventie van problemen. Heel vreemd, maar blijkbaar is het normaal hier. Vandaar dat iedereen thuis gaat drinken en zo was ik uitgenodigd voor een Mexicaans avondje met eerst heerlijk eten en later dan overgestapt van de fris naar tequila. Volgende dag nog mijn exercise gehad. Met Remko, de andere Nederlander die ik hier ontmoet heb die hier voor werk is, naar een natuurpark geweest. Mistig weer en regen benam helaas ons uitzicht over het dal. Later toch redelijk opgeklaard en kunnen genieten van al het natuurschoon. Rust die je daar vindt is echt in een onwijs groot contrast met de stad waar altijd alle toeters en sirenes door de straten schreeuwen.

De week die volgde, afgelopen week, was de beursweek hier in Bogota. Met enige spierpijn en antibiotica dus de week van de Proflora begonnen. Onwijs gave ervaring en alle voorbereidingen van de weken ervoor komt nu tot uitvoering. Een beurs van formaat, maar vooral de aandacht die de bedrijven hier geven aan hun stand om indruk te maken, zorgt voor een mooie beurs. Veel mensen kunnen spreken ook voor mijn onderzoek en interessante discussies gevolgd. Kortom, een goede en leerzame ervaring met als afsluiter vrijdag avond opnieuw naar Chia met alle genodigden voor de slot ceremonie. Eerst onwijs goed vlees waarna het feest los barst. Op zulke momenten zie je wel soms hele andere kanten van collega’s en klanten. Iedereen danst, zuipt en doet gekke dingen. De sfeer die hier hing is in Nederland zelden te vinden. Waar mijn vader meest de gekste is qua dansen zoals sommige weten, zou hij hier prima tussen passen.

Al met al nog steeds een onwijs gave tijd aan het beleven hier in Bogota. En over 2 weken komt Anouk al langs waarna we heerlijk van de Caribische kust gaan ontdekken. Looking forward what else this amazing country can offer me. Sfeer zit er alvast goed in, maar zal nooit als echt als mijn thuis aanvoelen.